کاشت و برداشت زعفران

بطور کلی زعفران در نقاطی رشد میکند که آب و هوایی معتدل با تابستانهای گرم و خشک و زمستانهایی به نسبت ملایم دارد. لازم است که خاک مزارع زعفران شنی و رسی باشد و علاوه بر آن از فصل آیش گذشته باشد. بهترین کود برای زعفران،کود حیوانی است و زمین زیر کشت باید مسطح و هموار باشد.
بهترین زمان کشت زعفران از اواخر خرداد تا اوایل مهرماه میباشد که برای هر هکتار زمین زیر کشت، بین 3 تا 10 تن پیاز زعفران (بسته به نوع کشت) لازم است.
روش آبیاری زعفران به شیوه غرقابی است و نخشتین مرحله آبدهی به مزرعه زعفران در مهرماه انجام میشود. بعد از خشک شدن زمین با رعایت احتیاط که به پیازها آسیبی نرسد، زمین را شخم سطحی میزنند. با این شخم، خاکی که روی پیاز قرار گرفته نرم میشود تا گیاه زعفران به راحتی به رشد خود ادامه دهد. در واقع با این کار برای بیرون آمدن نخستین برگهای گیاه و پس از آن ساقه گل زعفران، از فشردگی خاک کم میشود.
دومین مرحله آبیاری بعد از برداشت گل زعفران است و تا شروع بهار 2 تا 3 بار و با شروع بهار به یک یا دو بار آبیاری نیاز دارد. از دومین ماه بهاربه بعد به دلیل گرم شدن هوا، برگهای سوزنی شکل گیاه زرد شده و گاهی از آن برای تغذیه دامها استفاده میشود.